Het berijden wat onze hondenvriendjes soms doen zorgt voor ons als baasjes nog wel eens voor gênante situaties. Vaak heeft dit te maken met dat wij als baas denken dat het berijden iets seksueels is. Maar dit heeft vaak helemaal niks hiermee te maken!
Berijden is namelijk iets heel gewoons in de hondentaal! Honden kunnen dit om verschillende redenen doen. Vaak heeft dit te maken met prikkels, stress, of situatie waarin de hond niet zeker is. Want waarom berijden onze honden bijvoorbeeld ons, een andere hond of een kussen of knuffel?
Bij pups, (jonge) honden en vaak ook honden die gevoelig zijn voor veel prikkels, is het berijden een uitlaatklep voor alle prikkels en indrukken die ze binnen krijgen of als het stressniveau te hoog wordt. Het berijden werkt in dit geval stress verlagend, je hond gaat zich hier dus beter door voelen!
Een wandeling met veel indrukken kan dus voor berijden van een kussen (of iets anders) zorgen als je thuiskomt – je hond moet dit allemaal verwerken en dan is berijden een goede uitlaatklep.
Of misschien berijdt je hond een kussen nadat je hem met stemverheffing of fysiek hebt gecorrigeerd – in dit geval een reactie op de (voor de hond) erg stressvolle situatie.
Daarnaast is berijden in de hondentaal een zogenoemde dominante handeling. Dit heeft echter niks te maken met dat je hond ‘dominant’ is (een begrip waar nog veel verwarring over is).
Een dominante handeling is in de hondentaal een vraag, een antwoord op een vraag of een correctie (afhankelijk van de situatie en rangrelatie). Andere dominante handelingen zijn bv het over de snuit pakken, over de hond heen hangen (bovenstaand) of inlopen op de hond (voorstaan). Als wij als baas, ook al is het op een speelse manier, de hond over de snuit pakken, kan de hond dit interpreteren als vraag. Hij kan dan als antwoord bijvoorbeeld jou gaan berijden – je stelde hem immers een vraag en hij antwoord alleen maar.
Maar zo kan het ook zijn dat je hond het raar vindt dat jij bijvoorbeeld op de grond ligt en hij niet goed weet wat hij moet – waarna hij je gaat berijden. In dit geval is het een vraag van de hond in de situatie, omdat hij wil weten hoe hij ervoor staat.
Honden kunnen elkaar ook berijden (of ons) als ze willen weten wat de rangrelatie met elkaar is – het berijden van elkaar is dus niks seksueels maar als het ware een gesprek met elkaar om uit te vinden hoe het tussen elkaar zit qua rangrelatie.
Erg jammer als wij als baas dit gesprek afkappen omdat we ons schamen voor het natuurlijke gedrag van de hond – het gesprek wordt onderbroken en niet afgemaakt waardoor de honden nog niet weten waar ze aan toe zijn (en de kans groot is dat ze het de volgende keer weer doen, aangezien het gesprek nog niet over was..)
Het berijden kan daarnaast ook als correctie gebruikt worden door honden naar elkaar toe. Als je bijvoorbeeld 2 honden hebt, dan staat de ene hond hoger ten opzichte van de andere hond. Je hebt dus een ‘hoog’ en ‘laag’. Als ‘laag’ iets doet wat ‘hoog’ niet goed vindt, kan ‘hoog’ het berijden inzitten als correctie om het gedrag van ‘laag’ te stoppen – wat deze doet omdat de boodschap duidelijk is.
Het berijden van kussens en knuffels (voornamelijk door reuen) kan uiteindelijk door seksuele motivatie gedaan worden maar begint vaak uit een reactie op stress en prikkels of als dominante handeling naar het kussen toe.
Het nadeel van een kussen of knuffel, is dat deze geen dominante handeling terug kan doen naar de hond – waardoor deze vaak door blijven gaan met berijden wat weer zorgt voor seksuele ontlading. Ook het (langdurig) berijden uit stress kan voor seksuele ontlading zorgen. Dit gevoel is net als voor ons mensen erg aangenaam, waardoor ze het (steeds) vaker gaan doen.
Natuurlijk kan het berijden ook volledig uit seksuele motivatie komen – waarbij vaak een loopse teef in het spel is. Dan is het berijden van reuen uiteindelijk gericht op de paring en zorgen voor nakomelingen. Ook teven kunnen een loopse teef berijden, wat vaak te maken heeft met dat de loopse teef ‘anders’ ruikt dan normaal – wat weer voor verwarring en dus berijden kan zorgen.
In dit filmpje zie je mijn teef Filou, die mijn jongste reu Sep berijdt. Dit doet ze niet uit seksuele motivatie, maar als gevolg van haar stress-emmer die vol is. Het (net iets te lang) apporteren tijdens de wandeling heeft ervoor gezorgd dat er zich veel spanning en stress in haar lichaam heeft opgebouwd – wat ze nu graag kwijt wil. Helaas is arme Sep hier het slachtoffer van.. Je ziet verder (gelukkig) duidelijk dat Sep het niet als correctie voor zijn gedrag ervaart – hij vertelt Filou eerder dat ze normaal moet doen door met zijn achterhand tegen haar aan te drukken en haar uit te nodigen voor spel (wat hierna ook volgde).
Wat doen we de volgende keer anders om dit te voorkomen? Eerder stoppen met apporteren zodat ze tijdens de wandeling nog genoeg tijd heeft om haar koppie weer leeg te maken en haar stressniveau naar beneden te krijgen.